رحمان الله لنکوال با «انزوای تاریک» دست‌وپنجه نرم می‌کرد
خبرگزاری اسوشیتدپرس گزارش داد
رحمان الله لنموال مرد افغان متهم به تیراندازی به‌سوی دو عضو گارد ملی امریکا ، سال‌ها بود که زندگی‌اش رو به فروپاشی می‌رفت؛ نه می‌توانست شغلی را حفظ کند و نه از دوره‌های طولانی انزوای تاریک بیرون می‌آمد، و گاه بدون برنامه، سفرهای طولانی چند هفته‌ای در سراسر کشور انجام می‌داد.
رفتار رحمان‌الله لکول چنان به سرعت رو به وخامت گذاشت که یکی از فعالان اجتماعی برای کمک گرفتن با یک سازمان پناهندگان تماس گرفت، زیرا نگران بود که او ممکن است قصد خودکشی داشته باشد.
ایمیل‌هایی که به دست خبرگزاری آسوشیتدپرس رسیده، نشان‌دهنده هشدارهای فزاینده درباره این درخواست‌کننده پناهندگی است؛ فردی که رفتارهای غیرقابل‌پیش‌بینی‌اش مدت‌ها پیش از حمله‌ای که روز چهارشنبه، در آستانهٔ شکرگزاری، پایتخت امریکا را لرزاند، موجب نگرانی شده بود. این نگرانی‌های پیش‌تر گزارش‌نشده بود، روشن‌ترین تصویر را از دشواری‌های او در زندگی جدیدش در امریکا ارائه می‌دهد.
خبرنامه نوروز
با این حال، زمانی که عضو جامعه افغان‌های ایالت واشنگتن—که با خانواده‌های مهاجر کار می‌کند—در خبرها دید که نام لکنول به عنوان مظنون حمله اعلام شده، شوکه شد. او نمی‌توانست این خشونت را با تصویر پدرانهٔ لکنول در حال بازی با پسران خردسالش تطبیق دهد. این فرد به‌شرط ناشناس ماندن صحبت کرد تا بتواند جزئیات گزارش‌نشده را در حالی که با FBI همکاری دارد، بیان کند.
در این تیراندازی، سرباز گارد ملی ویرجینیا، «سارا بکتروم» ۲۰ ساله، کشته شد و گروهبان «اندرو وولف»، ۲۴ ساله، به‌شدت زخمی گردید. تحقیقات برای مشخص شدن انگیزهٔ حمله ادامه دارد.
لکنول، ۲۹ ساله، اکنون به اتهام قتل درجه اول متهم شده است.
او در افغانستان در یکی از واحدهای ویژهٔ ارتش افغانستان موسوم به «واحد صفر» کار می‌کرد؛ واحدهایی که مورد حمایت CIA بودند. لکنول در سال ۲۰۲۱ از طریق برنامهٔ خوش آمدگویی متحدان وارد ایالات متحده شد؛ برنامه‌ای که پس از خروج امریکا از افغانستان، ده‌ها هزار افغانستانی را تخلیه و اسکان داد—بسیاری از آنان با نیروهای امریکایی همکاری کرده بودند.
مشکلات جدی پس از اسکان در امریکا
او با همسر و پنج پسرش—همه زیر ۱۲ سال—در شهر بلینگهام، ایالت واشنگتن اسکان یافت، اما به گفتهٔ فرد فعال اجتماعی، با مشکلات جدی روبه‌رو بود. او ایمیل‌هایی را به اشتراک گذاشت که به کمیتهٔ امریکایی برای پناهندگان و مهاجران (USCRI) ارسال شده بود.
در یکی از ایمیل‌های جنوری ۲۰۲۴ آمده بود:
«رحمان‌الله از مارس ۲۰۲۳ دیگر به عنوان یک انسان، پدر و نان‌آور خانواده عملکرد عادی نداشته است. او همان ماه کارش را ترک کرد و رفتارش به‌شدت تغییر کرد.»
ایمیل‌ها مردی را توصیف می‌کنند که در سازگار شدن با جامعه مشکل داشت؛ نه می‌توانست شغل ثابتی داشته باشد و نه در کلاس‌های انگلیسی حاضر شود. او میان «دوره‌های انزوای عمیق و تاریک» و «سفرهای ناگهانی و بی‌پروای چند هفته‌ای» در نوسان بود. برخی اوقات، هفته‌ها در یک «اتاق تاریک» می‌ماند و با هیچ‌کس، حتی همسر و فرزندان بزرگ‌ترش، صحبت نمی‌کرد. در مقطعی از سال ۲۰۲۳، خانواده به دلیل چند ماه پرداخت نکردن کرایه خانه با خطر اخراج روبه‌رو شد.
فرد فعال اجتماعی در مصاحبه‌ای گفت که نگران بود لکنول آن‌قدر افسرده باشد که به خود آسیب بزند، اما هرگز نشانه‌ای ندید که او ممکن است به دیگران آسیب برساند.
نشانه‌های اختلال رفتاری
طبق یکی از ایمیل‌ها، اعضای خانواده گاهی مجبور می‌شدند پسران کوچک او را به اتاقش بفرستند تا مبایل یا پیام‌ها را به او برسانند؛ زیرا او به هیچ‌کس پاسخ نمی‌داد. چند بار نیز که همسرش برای یک هفته برای دیدار اقوام سفر کرده بود، کودکان حمام نمی‌کردند، لباس‌شان تعویض نمی‌شد و غذای کافی هم دریافت نمی‌کردند—مکتب کودکان نیز درباره وضعیت آنان ابراز نگرانی کرده بود.
در عین حال، ایمیل‌ها اشاره می‌کنند که در «هفته‌های میانی» لکنول تلاش می‌کرد رفتارش را اصلاح کند؛ مثلاً دوباره با ادارهٔ خدمات اجتماعی و بهداشتی واشنگتن تعامل برقرار می‌کرد، همان‌گونه که طبق مقررات ورودش به امریکا لازم بود.
اما این وضعیت به‌سرعت به دوره‌های «مانیک» تبدیل می‌شد—یک یا دو هفته طول می‌کشید—که طی آن با موتر خانواده بدون توقف راه می‌افتاد. یک‌بار به شیکاگو رفت و بار دیگر به آریزونا.
به گفتهٔ «جینین پیرو»، دادستان ایالات متحده در ناحیهٔ کلمبیا، لکنول این بار با موتری از بلینگهام—حدود ۱۳۰ کیلومتر شمال سیاتل—به سمت پایتخت حرکت کرده بود.
تلاش ناموفق برای کمک‌رسانی
در پاسخ به دو ایمیل هشداردهنده، کمیتهٔ امریکایی برای پناهندگان و مهاجران (USCRI) در مارچ ۲۰۲۴ به بلینگهام رفت و تلاش کرد با لکنول و خانواده‌اش تماس برقرار کند. اما به گفتهٔ فرد مطلع، پس از آن هیچ به‌روزرسانی‌ای دریافت نشد و او تصور کرد که لکنول کمک را رد کرده است.
درخواست AP برای دریافت پاسخ و توضیح از کمیتهٔ امریکایی برای پناهندگان و مهاجران (USCRI) فوراً بی‌پاسخ ماند.
